In Zorgwijzer van deze week blikt Professor Ann De Guchtenaere, voorzitter van de Belgian Academy of Paediatrics (BAOP), terug op het ‘Plan Zorg Voor Het Kind’ dat vorig jaar het licht zag en ook in De Specialist werd voorgesteld. “Als kinderartsen hebben we vaak het gevoel dat onze vragen niet serieus genomen worden. Ooit werden we op het kabinet zelfs ‘de kinderacademie’ genoemd.” Enkele citaten.
“Het wordt hoog tijd dat kinderen een stem krijgen binnen de zorg.” Dat is nu nog zeker niet het geval en sluit dan ook aan bij een andere uitspraak van de professor: “Kinderrechten zijn een verplichting, geen gunst.” De wet patiëntenrechten zet nu de eerste stappen in die richting. Tegelijk pleit ze voor samenwerking met het Kinderrechtencommissariaat en Unicef, die daarover de meeste expertise in huis hebben. Alleszins: “Kinderrechten moeten centraal komen te staan in de kindergeneeskunde en de brede kindzorg”, luidt het nog.
Dé grote frustratie blijft dat kinderartsen vaak van het kastje naar de muur gestuurd worden met als dooddoener: “Dit is niet onze bevoegdheid, vraag het elders maar.” Het wijst ook op de versnipperde aanpak.
Ziekenhuisbezoeken kunnen angstaanjagend zijn voor kinderen die er soms zelfs trauma’s aan over houden. “We proberen er alles aan te doen om een vertrouwensband op te bouwen en die angst te beperken, met allerlei methoden. Bij kinderen die al traumatische ervaringen hebben gehad, is verdoving soms de beste optie: met lachgas of siroop. Ook het gebruik van goede pijnstilling is cruciaal. Maar we proberen die trauma’s vooral ook te voorkomen, met allerlei niet-medicamenteuze middelen.”
Wat de op til zijnde ziekenhuishervormingen betreft: “Ik zie veel positieve punten, zoals de honorering van patiëntentijd, maar ook van het inter- en multidisciplinair consult. Hoewel andere specialisten al gehoord werden, wachten wij nog steeds op een uitnodiging van de overheidsinstanties voor overleg. Neem bijvoorbeeld dat interdisciplinair consult. Binnen de pediatrie heb je allerlei subdisciplines. Denk aan een kindercardioloog, een kindernefroloog, een kinderendocrinoloog… Maar geen enkele van die subdisciplines is officieel erkend. Wij ijveren er al 25 jaar voor om dat wél te doen.”
“Pediaters zijn er niet alleen om kinderen met een loopneus of één dagje koorts te behandelen! Een groot deel van de tijd houden we ons bezig met niet-planbare zaken. Op de dienst pediatrie moeten we patiënten met een acute ernstige aandoening - die mid-care tot intensieve zorg vragen - heel nauwlettend observeren. Maar tijdens de raadplegingen worden we vaak en heel dringend naar andere afdelingen geroepen, zoals verloskwartier, materniteit en spoed, dag en nacht. Dat zorgt voor een heel zware work-life-balans, terwijl de vergoedingen veel lager liggen dan bij heel wat andere specialisten.”
“Ik hoop dat er naar ons wordt geluisterd, want anders voorspel ik een grote uitval en uitstroom uit de ziekenhuizen binnen onze beroepsgroep.”
“Ons land blinkt uit in ontbrekende data, zeker als het over kinderen gaat.” Een klacht die vaak terugkeert voor diverse disciplines, denk onder meer aan het recente debat in de psychiatrie over de nieuwe wet inzake Personen met een Psychiatrische Aandoening (PPA) die moeilijkheden ondervindt bij de implementatie wegens gebrek aan data.
